Op 25 september zijn er verkiezingen in Italië.
(de links verwijzen naar Italiaanse sites)
Verkiezingen als geplande verassing?
Het lijkt allemaal heel plotseling en verassend gegaan te zijn, maar misschien was het wel precies zo gepland.
Half juli kondigt Premier Draghi aan af te willen treden. Dit wordt in eerste instantie niet geaccepteerd door President Mattarella en deze schuift het probleem door naar het parlement. Draghi laat wel even weten dat hij alleen blijft als hem volledige steun en in feite carte blanche wordt toegezegd. Maar onze ongekozen bankier vindt niet voldoende steun voor zijn “pieni poteri” dus de regering valt en de verkiezingen worden uitgeroepen, op 21 juli voor 25 september. Als klap op de vuurpijl stelt Draghi zich overigens wel weer verkiesbaar…
Mission impossible voor de nieuwe pro-grondwet partijen?
In de wandelgangen werd er stiekem al verwacht/gehoopt dat Draghi zou opstappen, maar de schattingen waren september-october, niet nét voor het vakantie-hoogseizoen in Italië (fer-agosto). Met name dit doet velen vermoeden, dat het in werkelijkheid zo gepland was. Italië heeft nog nooit verkiezingen gehad in september, juist omdat er rekening gehouden werd met de vakantie van bijna het hele volk in augustus. In dit geval dus niet.
Zoals in alle landen zijn er ook in Italië in de loop van de twee jaar covid-scenario talloze groeperingen, bewegingen en kiemen voor politieke partijen ontstaan, die nu onverwacht voor het blok waren gezet. Om mee te kunnen doen aan de landelijke verkiezingen moet een nieuwe partij namelijk eerst voldoende handtekeningen verzamelen: 75.000 op nationaal niveau met een minimum van 750 per kiesdistrict. Deze aantallen moesten nu ineens haasje repje gehaald worden tussen 1 augustus en de deadline van 22 augustus, 20:00 uur. Dus toevallig precies wanneer de meeste Italianen “er niet zijn”… Overigens ook toevallig dat eind mei een verordening is gemaakt waardoor de (ook nieuwe) partij van Draghi er niet aan hoeft te voldoen.
Het leek mission impossible voor deze nieuwe pro-grondwet partijen, waarvan er in eerste instantie een twintigtal bestonden, maar die zich vrij snel gehergroepeerd hebben tot de uiteindelijke zes die officieel gingen proberen in drie weken tijd, zonder reeds bestaande organisatie of structuur duizenden handtekeningen fysiek ter plekke te verzamelen (nu is virtueel zomaar ineens niet meer goed genoeg), terwijl de overgrote meerderheid van de Italianen juist NIET op zijn plek is.
Maar toch, zoals advocaat Polacco in de video overtuigd stelt: “ze hebben zich misrekend, want zelfs op fer-agosto staan er rijen om te tekenen”. En inderdaad, uiteindelijk hebben vier partijen het gehaald. De drie van de video: Italexit, Italia Sovrana e Popolare en Vita. De vierde is Alternativa per l’Italia.
“Pro-grondwet” partijen?
Deze nieuwe partijen worden door het Italiaanse media-apparaat geframed als “anti-sistema”, terwijl de werkelijkheid (zoals tegenwoordig bijna altijd, helaas) volledig tegenovergesteld is. Alle groeperingen en bewegingen waar deze partijen uiteindelijk uit zijn opgebouwd, deelden allemaal, zonder uitzondering, één fundamentele eis: respecteer de grondwet en de mensenrechten. Dat is wat de regeringspartijen (en vaak zelfs ook oppositie) in Italië en vele andere landen precies niet hebben gedaan, waarmee juist zij anti-systeem of duidelijker gesteld anti-grondwet genoemd zouden moeten worden. Als een vorm van contra-framing, hebben deze nieuwe partijen alle recht en reden om pro-grondwet genoemd te worden.
Ommekeer en voorbeeld voor de rest van Europa?
Het feit, dat deze pro-grondwet partijen in staat geweest om in zo’n korte tijd, in de meest nadelige omstandigheden en tegen alle verwachting in de vereiste hoeveelheid handtekeningen te verzamelen kan een signaal zijn, dat ze ook in de werkelijke verkiezingen onverwachte resultaten kunnen behalen en een ommekeer betekenen. Als dat gebeurt, juist in Italië, het land dat eerst de Europese voortrekker van het hele covid-verhaal was en dat volgens velen ook voor The Great Reset en Agenda 2030 moet zijn, dan is dat een prachtig voorbeeld en stimulans voor alle pro-grondwet bewegingen in heel Europa en mogelijke volgende verkiezingen.
Korte Spaanse documentaire (20 min.) van het begin van het hele Covid-verhaal waarin toen al werd uitgelegd wat er werkelijk achter zat. Onlangs is een langere, bijgewerkte versie gemaakt om in de bioscopen te worden uitgebracht, hoewel aanvankelijk alleen in Spanje.
(Je kan de ondertiteling veranderen via het tandwieltje)
